سخن - عاشق نوشتنم سخنی به من هدیه دهید

پریچهر
18 بهمن 1390 ساعت 09:22 AM
سلام را به باد صبا می سپارم تا در وجودتان بدمد و دستتان را برای قلم فرسایی به کاغذ هدایت نماید

کاش می شد بنویسید من عاشق نوشتنم از دلی که نشاید دل باشد عاشق قلم فرسایی نه قلم که بار دل باشد لیکن تنها قلمی که بال دل باشد می نویسم از فرسنگها فاصله از میانه های راه و از جاده ای که انتهایش خوشبختی است و می نویسم و دوست دارم قدمی باشم برای رسیدن به آرمانهای کلان زندگی زندگی با خوبی و بدیهایش پایانی است باور نکردنی ولیکن بودنش غنیمت و فهمیدنش قدمی دیگر عاشق سخنان کوتاه و بی نظیرم می خواهم به من سخنی هدیه نمایید برای خود خودم و برای تمام روزهای تلخ و شیرین وجودم من بزرگانی چون شما را ستایش می کنم و برای خوشبختی های کوچکم مدیون وجود مقدسی چون شمایم مرا اندرز گویید که محتاجم کوچکم و در دنیای گرگ صفتی زندگی می کنم که سرانجامش را نمی دانم ولی برای به خوشبختی رسیدنش در دریای بیکرانه اش تلاش می کنم

با تقدیم احترام و تشکر از اینکه حرفهای بی ارزشم را جواب می گویید




پاسخ حکیم ارد بزرگ :
درود بر پریچهر گرامی
سپاس از این همه مهر و دوستی
سخن زیر هدیه به شما ی نازنین :
"در برابر نوشته خردمندانه ، که نیک روزی را نوید می دهد زانو می زنم"
پس یار من ، بنویس برای نیک روزی همگان ... حاضران و آیندگان ...



http://o-r-o-d.blogsky.com/1391/01/18/post-20/